صبح ها وقتی خورشید درمی آید، متولد بشویم

در اتاقم هستم.دیده ام را بستم.گویی از این دنیا،در خیالم رستم.و فضا پر شده است،از بلندای سکوت.و زمان می گذرد...بد جهانی شده است.حبس گشتیم انگار.در دل زندانیم.می کنیمش انکار.جرم مان چیست ولی،که در این ز صبح ها وقتی خورشید درمی آید، متولد بشویم...